احکام شرعی، بعد عملی دین اسلام است. دین مبین اسلام، به عنوان نسخه‌ی کامل قوانین زندگی فردی و اجتماعی انسان و مکتبی که در پی آرامش مادی و معنوی انسان است، مانند هر مکتب دیگری در دو جنبه نظری و عملی به ارائه‌ معارف خود پرداخته است. جنبه نظری دین همان بخشی است که بنیادی‌ترین سوالاتِ انسان پرداخته و به پیرایش آن‌ها ار ناراستی‌ها و کژی‌ها می‌پردازد. اما آغاز سخن از آنجاست که اگرچه اصلاح اندیشه یک مقدمه‌ی واجب برای هدایت انسان است، اما دین صرفا در اصلاح اعتقادات خلاصه نمی‌شود؛ بلکه تمام هم و غمِ خود را بر روی عمل انسان معطوف کرده است. امام کاظم علیه السلام در اینباره می‌فرمایند:

الإیمانُ عملٌ کلُّهُ

همه ایمان عمل است

جنبه عملی دین همان چیزی است که با کلید واژه عمل صالح، بخش پر رنگ مکتب اسلام را به خود اختصاص داده است. به راستی همین جنبه‌ی اساسی از دین است که شرط اصلی رشد ایمان و اصلاح و تزکیه نفوس و اصلاح مشکلات جامعه به حساب می‌آید. تقوا که قلب قرآن و نتیجه‌ی ایمان به حساب می‌آید، مشروط به عمل به دستورات خداوند متعال است که توسط انبیا به سوی بنی آدم نازل شده است، تا او را به سوی سعادت و آرامش در دنیا و آخرت هدایت کند. این دستورات در عصر غیبت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف توسط کارشناسان دین (فقها) از منابع و متون دینی استخراج شده و در قالب احکام شرعی در اختیار انسان قرار گرفته است.

در همین راستا، موسسه جامعه الاحکام رسالت‌ اصلی خود را تحقیق و انتشار احکام الهی در جامعه قرار داده و اهدافِ زیر را وظیفه‌ی اصلی خود می‌داند: